waar is het allemaal begonnen

Dogfrisbee is in Nederland een nog jonge hondensport. Nu ruim tien jaar wordt deze fantastische sport beoefend door honden en eigenaren. De wortels van de dogfrisbeesport liggen, natuurlijk, zou je bijna zeggen, in de Verenigde Staten. Een man met een Whippet, die in 1974 zijn hond meesmokkelde in het stadion bij een landelijk uitgezonden honkbalwedstrijd, heeft de basis gelegd voor de enorme populariteit van het dogfrisbee.

De man heette Alex Stein en de hond heette Ashley en was een Whippet. Hij had ontdekt, dat zijn hond alles wilde doen om een frisbee te vangen. Rennen, springen, draaien, niets was Ashley te gek. In de pauze van de wedstrijd rende Alec met Ashley het veld op en gaf een spetterende dogfrisbeeshow, totdat hij gearresteerd werd! De voorzitter van de internationale frisbee associatie, Irv Lander, toevallig ook aanwezig bij dezelfde honkbalwedstrijd, werd enorm enthousiast. Hij betaalde de borgtocht voor Alex Stein.

Het publiek bij de wedstrijd waardeerde de voorstelling enorm en hiermee begon een ware zegetocht voor Alex en Ashley. In het sportgekke Amerika werd de sport al snel bekend en van het één kwam het ander. Nu verspreidt deze sport zich snel over Europa en is populair van de Verenigde Staten tot aan Japan. De meeste honden vinden het geweldig om achter iets aan te jagen, dus is het vangen van de schijf door de meesten snel geleerd. Als de hond ook nog wil apporteren is het snel bekeken…..de hond kiest gewoon voor deze sport! Vrijwel alle rassen en kruisingen kunnen dogfrisbee spelen.

Het frisbeeën met je hond is geen enkele keer hetzelfde, waardoor het boeiend blijft voor zowel hond als handler. De variatie aan worpen is enorm, de hond en eventueel ook de handler kan allerlei kunsten vertonen, terwijl het vangen van de schijf de beloning vormt. De meeste honden en handlers, die er eenmaal mee begonnen zijn, raken verslingerd aan deze sport.